Wacht eerst het onderzoek maar eens af

De stroomstoring in het Maastricht UMC+ leidde direct tot een stroom van geruchten. Maar is het wel verstandig om nu al met een beschuldigende vinger te wijzen? Ton Heerschop, directeur crisisbeheersing bij Parcival, zet daar zijn vraagtekens bij.

Het is inmiddels alweer bijna 21 jaar geleden. Ik werkte in de luchtvaart en die dag, 25 juli 2000 crashte de Concorde nabij Parijs. Al snel gingen er allerhande geruchten rond over de aanleiding van de crash. Ik vroeg aan mijn toenmalige collega, die tevens verkeersvlieger was, wat hij dacht dat de oorzaak was.

Wacht eerst het onderzoek maar eens af, was zijn nuchtere antwoord. Het bleef me bij, want in de jaren daarna heb ik behoorlijk wat incidentenonderzoeken mogen uitvoeren en begeleiden. En steeds merkte ik op dat de oorzaken van incidenten vele malen complexer zijn dan we vaak in eerste instantie denken.

Maastricht UMC+

Het Maastricht UMC+

En nu ruim twintig jaar later, sla ik de kranten open en lees de mediaberichten over de dramatische situatie die zich in het ziekenhuis in Maastricht heeft voorgedaan. Twee patiënten overlijden op een afdeling waar zich een lokale stroomstoring heeft voorgedaan. Of en in hoeverre de storing aanleiding is geweest voor het overlijden van de twee patiënten weten we eenvoudigweg nog niet.

Natuurlijk reageren de nabestaanden geschokt en in verwijtende zin in de richting van het ziekenhuis. Maar op de dag van de persconferentie komen ook andere websites met concluderende koppen. ‘Ziekenhuiswereld verbaasd na incident in MUMC, waarom werkte de noodstroom niet?’ zo kopte Dagblad de Limburger op haar website. Een dag later staat op de website van 1Limburg te lezen dat vakbond NU’91 ervan uitgaat dat het een ‘rare, stomme en vervelende samenloop van omstandigheden’ was. Om er direct aan toe te voegen dat de enorme coronadrukte ook een rol heeft kunnen spelen.

Soundbites

De soundbites volgen elkaar snel op in de wereld van het internet. En zowel mensen in andere ziekenhuizen als vakbonden willen maar al te graag hun bijdrage leveren aan het vullen van diezelfde soundbites. Niemand die ze ervan wenst af te houden. Immers morgen is het geschiedenis.

Of de inhoud van alle berichten nu wel of niet relevant is, lijkt niemand te deren. Het enige wat ons zou moeten bezighouden is de vraag wanneer we te weten komen hoe dit dramatische voorval is kunnen ontstaan en wat de oorzaken waren.

En laten we als dat onderzoek gereed is vooral lering trekken uit deze gebeurtenissen. Dat is beter dan nu al in meer of mindere mate de beschuldigende vinger te wijzen. Een oud-Tweede Kamerlid zei mij ooit ‘zonder onderzoek geen recht van spreken’. Dat lijkt me een heel verstandig uitgangspunt in deze.

Ton Heerschop, directeur crisisbeheersing Parcival